تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان‎بندی پیش‎بین انطباقی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان بر زمان‎بندی پیش‎بین انطباقی بود. شرکت کنندگان شامل 36 دانشجوی رشتة تربیت‎بدنی (9 دختر و 27 پسر با میانگین سنی 5.15±25.68)، راست دست و بدون مشکل بینایی بودند که به صورت داوطلبانه در این مطالعه حضور یافتند و به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. آزمون زمان‎بندی پیش‎بین انطباقی تحت سه شرایط (خودگویی آشکار، پنهان و کنترل) توسط آزمودنی‎ها اجرا شد. نتایج نشان داد خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان باعث بهبود معنادار اجرای گروه‎های آزمایشی در زمان‎بندی پیش‎بین انطباقی شد. تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایشی مشاهده نشد، با این حال تفاوت دو گروه با گروه کنترل معنادار بود. همچنین تفاوت معناداری بین اجرای دختران و پسران مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می‎رسد استفاده از خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان راهکار روان‎شناختی مناسبی برای بهبود و ارتقاء زمان‎بندی پیش بین انطباقی است.